De streepjescode nadert zijn verjaardag. Bijna dertig jaar geleden haalde supermarktketen Albert Heijn het systeem naar Nederland, waar klanten in de winkel in Heemskerk er in januari 1977 voor het eerst mee werden geconfronteerd.
Inmiddels worden er dagelijks zo’n honderd miljoen producten door de scanner gehaald. Inmiddels is er ook al een opvolger in opkomst in de vorm van een RFID-chip.
Bij Albert Heijn zijn niet meer zoveel mensen die zich de introductie van de streepjescode nog kunnen herinneren. Een oud-medewerker weet nog dat de codes er destijds met de hand werden opgeplakt. ,,Die winkel had achtduizend verschillende producten. We zijn echt dagen achter elkaar aan het plakken geweest.’’
De barcode werd bij de supermarkt met applaus ontvangen. De wachtrijen werden korter en er kwam een zee aan kassagegevens vrij. Ook hoefden caissières elkaar geen prijzen meer toe te schreeuwen als een collega het even niet wist. ,,Ik heb dertig jaar geleden met voldoening staan kijken naar de eerste scan’’, aldus Ab Heijn in het bedrijfsblad Scanner van GS1 Nederland. ,,Ik dacht: het werkt echt! Geweldig!’’
Heijns concurrentie was destijds minder enthousiast. ,,Laat Appie Heijn zijn geld maar in die streepjescode steken. Wij doen dat wel als de computers de helft goedkoper zijn’’, aldus Anton Dreesmann in het boek Arm en rijk kunnen bij mij hun inkopen doen, dat gaat over de geschiedenis van Albert Heijn.
GS1 Nederland is het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de streepjescode in Nederland. Volgens directeur Peter Gietelink waren sommige mensen, net als bij andere nieuwe technieken, er destijds benauwd voor. ,,Ze waren bang voor straling en er was veel onrust, net als bij de introductie van de mobiele telefoon. Zo mochten zwangere vrouwen niet scannen. Pas na een onderzoek van de vakbond bleek het ongevaarlijk, wat wij allang wisten.’’
Dat was niet het enige. Fabrikanten van levensmiddelen werden min of meer gedwongen om de barcode te gebruiken. ,,Ze zagen de streepjescode als een soort vervuiling op hun mooie etiket. Een fabrikant van tandpasta had het idee om deze code aan de zijkant af te drukken als de haartjes op de afgedrukte tandenborstel. Het gevolg was dat de caissière de code niet kon vinden.’’
Even nog dreigde de introductie van het systeem uit te lopen op een fiasco. De code telde twaalf getallen in de vorm van streepjes, maar dat was er één te weinig om er ook een landencode aan te koppelen. ,,Het was een Amerikaans systeem’’, legt Gietelink uit. ,,In de VS was het de cultuur eigen om alleen te denken vanuit het eigen land.’’ Duitsland en Frankrijk waren daarom begonnen aan een eigen code. Uiteindelijk kwam er alsnog een Europese code, waaraan meer dan zestig landen meededen.
De barcode werd in de Verenigde Staten bedacht. Het heette daar tot voor kort de Universal Product Code. Het eerste product waarvan de code werd gescand, was een pakje kauwgum. Dat gebeurde op 26 juni 1974 in een supermarkt in de Amerikaanse staat Ohio.
Inmiddels wordt de streepjescode overal gebruikt. Door de introductie van de streepjescode kunnen bedrijven veel sneller werken. ,,De caissières van nu werken dankzij het systeem zes keer zo snel dan voorheen’’, zei Gietelink. ,,Er zijn meer dan een miljoen verschillende artikelen met een barcode.’’ Alleen al in Nederland doen er ongeveer 6400 bedrijven uit dertig branches mee, tot aan ziekenhuizen en apotheken toe.
De mogelijke opvolger voor de streepjescode is de Radio Frequency Identification Devices (RFID) chip. Het is een chipje waar productinformatie op staat. Gietelink denkt dat het allemaal zo’n vaart niet loopt. ,,Wellicht dat een deel van de barcodes worden vervangen. Maar op een etiket van een product moet ook allerlei andere informatie staan. Daarom denk ik dat de streepjescode erop blijft staan.’’
| >>>> Bron | » www.nd.nl |
