De Stoom Stichting Nederland (SSN) is opgericht op 30 januari 1976. De SSN stelt zich ten doel "..... historische, door stoom aangedreven werktuigen en transportmiddelen in bedrijfsvaardige staat te houden en te herstellen en deze zodoende voor het nageslacht te bewaren...." (Artikel 2 van de statuten van de SSN).

Halverwege de jaren zeventig realiseerden veel treinliefhebbers zich dat het snel afgelopen zou zijn met de stoomtractie in de normale dienst. Al eind 1957 hadden de NS in Nederland hun laatste stoomlocomotieven buiten dienst gesteld, en ook in Duitsland gingen de ontwikkelingen snel. Bovendien was er in Nederland bitter weinig bewaard, laat staan rijvaardig. Overigens waren in de tweede helft van de jaren zestig enkele groepen particulieren er wel in geslaagd om enkele kleinere locomotieven die her en der nog dienstdeden bij bedrijven, te kopen en dienstvaardig te houden. Daaronder bevonden zich zeer waardevolle locomotieven die vroeger bij de diverse tramwegbedrijven dienst hadden gedaan. Ook in het buitenland werden enkele waardevolle voormalige Nederlandse locomotieven gered. De betreffende locomotieven werden na herstel gebruikt op de bekende Nederlandse museumlijnen Hoorn - Medemblik, Enschede - Haaksbergen en Goes - Borssele.

In september 1971 was er voor het eerst sinds bijna 14 jaar in Nederland weer stoom te zien op de hoofdlijn. Een van de Deutsche Bundesbahn gehuurde locomotief, de later gesloopte 01 1062, reed een drietal ritten door de Randstad. In mei 1972 volgde een rit vanuit Duitsland met de 38 2383 naar Rotterdam. De belangstelling bij die ritten was zo groot dat de Nederlandse Spoorwegen in het najaar van 1972 besloten de NS 3737 uit het Spoorwegmuseum te halen om haar te laten herstellen in de werkplaats Tilburg. De locomotief kreeg een vrijwel nieuwe ketel en werd in mei 1974 aan de pers getoond. Maar de belangstelling viel tegen. De locomotief reed slechts enkele keren op de hoofdlijn en werd al snel verhuurd aan een nieuw opgerichte museumlijn: de SSTT, die tot 1982 treinen reed tussen Tilburg-West en het landgoed Schaluinen bij Baarle-Nassau aan de Belgische grens.

De eerste particuliere maatschappij die het aandurfde om een grote locomotief te kopen was de Veluwse Stoomtreinmaatschappij, die een toeristische verbinding wilde onderhouden tussen Apeldoorn en Dieren. De VSM kocht daartoe de 94 1055 van de DB, die in het depot Hamm nog aanwezig was. De locomotief werd een jaar lang op deze lijn gebruikt, maar de ketel ervan werd in 1976 door de Dienst van het Stoomwezen afgekeurd, waarna de locomotief werd gesloopt. Een particulier uit Apeldoorn kocht, als vervanging, locomotief 23 076 die op dat moment nog in dienst was in het depot Saarbrücken, en schonk deze aan de VSM. De locomotief kwam in maart 1976 in Beekbergen. Maar het rijden van toeristische stoomtreinen met een relatief grote en moderne personentreinlocomotief die vroeger 110 km per uur reed en ineens wordt veroordeeld tot de voorgeschreven 35 km per uur op de museumlijn, is zowel duur als onhandig.

Op het moment dat 23 076 naar Apeldoorn werd overgebracht, waren twee andere particulieren al geruime tijd, onafhankelijk van elkaar, in onderhandeling met de DB over de aanschaf van respectievelijk de 23 023 en een niet nader genoemde locomotief van de serie 0110. De NS volgden de ontwikkelingen met argusogen, bang dat ze straks met een heel scala aan privé-spoorlijntjes geconfronteerd zouden worden. Om dit enigszins in de hand te houden brachten zij om te beginnen de twee particulieren met elkaar in contact. Dit contact leidde tot een samenbundeling van hun krachten en uiteindelijk, op 30 januari 1976, tot de oprichting van de Stoom Stichting Nederland, met als doel verschillende stoomwerktuigen, in het bijzonder die te water, bedrijfsvaardig te houden en te bewaren voor het nageslacht. En zo waren het, paradoxaal genoeg, de NS die aan de wieg stonden van de SSN.

www.stoomstichting.nl